گزارش خلاف واقع یا همان افترا و تهمت، یکی از جرایم رایج در جوامع است که می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری به حیثیت و اعتبار افراد
یک تهمت ناموسی، بیش از آن‌که فقط یک اتهام باشد، حمله‌ای مستقیم به شخصیت، آبرو و امنیت روانی فرد است. وقتی شرافت انسانی هدف
قبل از اینکه در مورد مجازات جرم رشوه، چه برای رشوه گیرنده و چه برای رشوه دهنده صحبت کنیم و شرایط تحقق جرم و
گاهی یک روایت ساده می‌تواند سرنوشت یک پرونده را رقم بزند. شهادت، روایت چشم‌ها و گوش‌هایی است که حقیقت را بازگو می‌کنند و یکی
بر اساس قانون اساسی، آبرو و حیثیت، حقوق هر شخص بوده و هیچ کسی اجازه پایمال کردن آن را ندارد. اما در بعضی موارد،
در برخی جرایم، سرنوشت پرونده نه به دست قاضی، بلکه به تصمیم شاکی گره خورده است. جرایم قابل گذشت از جمله موضوعاتی هستند که
شکی نیست که قانون برای ارتکاب هر جرمی، مجازاتی را در نظر گرفته تا از تکرار دوباره و افزایش آن در جامعه جلوگیری کند.
در نظام کیفری ایران گرچه مجازات یک راهکار برای تحقق عدالت و بازدارندگی از وقوع جرم است، اما قانونگذار در کنار این کارکرد، به
جستجو کنید